voor Tineke Nijenuis 1937-2001
Gedicht gelezen op de begrafenis van Tineke Nijenhuis die jarenlang op de hoek van twee grachtjes in de Amsterdamse Nieuwmarktbuurt woonde: de Rechtboomssloot en de Kromboomssloot. Omdat de kademuren heel hoog zijn in dit deel van de stad en bij tewaterraking meerdere mensen hierdoor niet tijdig gered konden worden werd er een doorlopend touw vlak boven de waterlijn aangebracht. Tineke woonde op de beganegrond en op de eerste verdieping van het ondiepe pandje Kromboomssloot 2. Op het grote raam van de beganegrond was in zwarte inkt een uitvergrote tekening van Aubrey Beardsley aangebracht. Tineke heeft zich voor verschillende sociale bewegingen ingezet: de studentenbeweging van het begin en midden van de zestiger jaren (zij was de eerste vrouwelijke voorzitter van de radikale studentenvereniging ASVA) kwam daardoor en daarna terecht in de beweging tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam en was decennia lang redactrice van het 'Vietnam Bulletin'. Haar studierichting was sociologie, maar daar zijn maar weinig sporen van overgevleven buiten haar docteraal scriptie over het gerbuik van de sociale wetenschappen ter onderwerping van het Vietnamese volk (samen met Uwe Albers) en een informatie dossier over de Palestijnse kwestie (samen met Bertus Hendriks). Op het einde van de zeventiger jaren raakte ze betrokken bij het buurtblad 'Opnieuw' waarvan zij vele jaren lang het bezielend middelpunt was. Tien jaar na de grote acties voor het behoud van de Nieuwmarktbuurt nam zij het initiatief voor het schrijven van een korte geschiedenis, maakte vele tientallen interviews, blijvend vastgelegd in het rijk geillustreerde boekje "... de beste aktiegroep ter wereld ... : 40 dorpsverhalen uit de Nieuwmarkt " (1984). In de laatste jaren van haar leven was ze marktvrouw op de maandagochtend rommelmarkt op de Noordermarkt: weer of geen weer... Tineke was ook een groot liefhebster van sterke drank, dronk meer dan haar lichaam verdragen kon...
waar recht en krom tesamen kom
Er is weinig dat spiegelt in dat diep ingesneden doffe watertje... veelvuldig overkruind en overbrugd enkel swinters ziet de lucht hoe onder twee bolle ruggen RECHT EN KROM TESAMEN KOM Maar owee, wie swinters gleed hoge kade zonder genade! Nu is er -vlak boven de waterlijn- een helpend koord als HELP niet wordt gehoord. Hier ligt het huisje in de hellende bocht en mocht... je daar over de brug komen dan kost het moeite niet met de deur in huis te vallen. Soms stond die deur open jarige zomeravonden donkergroene koelte naar binnen tuimelend... kring van stemmen, gulle glazen wij de wijzen wij de dwazen Niets te moeten enkel ont-moeten		Jouw huis waar RECHT EN KROM TESAMEN KOM Maar.. de rest van het jaar hellend leven, vlak boven de waterlijn. Nog is er een koord de kunst van het luisteren en het woord. Het leven van anderen Opnieuw beleven zoveel gesprekken zoveel opgeschreven voor jouw blad waar RECHT EN KROM TESAMEN KOM En dan.. hoe ik dat huis en jou ontweek niet naar je keek anders dan in herinnering... Na vele maanden heel gewoon: de telefoon of ik iets schreef, maar wel op tijd het is met spijt dat ik dat doe voor jouw begrafenis waar RECHT EN KROM TESAMEN KOM voor Tine Nijenhuis tjebbe van tijen 2001